Δευτέρα 17 Οκτωβρίου 2016

ΕΕ: ”ΠΡΑΣΙΝΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ” ΜΕ ΡΩΣΙΑ ή ΧΩΡΟΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΓΕΝΕΤΙΚΩΝ ΤΕΡΑΤΩΝ;



ΕΕ: ”ΠΡΑΣΙΝΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ” ΜΕ ΡΩΣΙΑ
ή
ΧΩΡΟΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΓΕΝΕΤΙΚΩΝ ΤΕΡΑΤΩΝ;

Συνέντευξη της Ελένα Σαρόικινα στον Δημήτρη Κωνσταντακόπουλο


“Εσείς θα εμπιστευόσαστε ένα παγκόσμιο ιδιωτικό μονοπώλιο, που συνδέεται στενά με το δυτικό στρατιωτικο-βιομηχανικό σύμπλεγμα, να παίξει τον ρόλο του Θεού; Να καθορίσει δηλαδή τι θα φάτε, τι φάρμακα θα πάρετε, το ίδιο το ανθρώπινο γονιδίωμα ή να αποκτήσει τη δυνατότητα κατασκευής βιολογικών υπερόπλων;”
Αυτή την απάντηση μας δίνει η Ελένα Σαρόικινα, επικεφαλής της ρωσικής ΜΚΟ “Εθνική ‘Ενωση για τη Διατροφική Ασφάλεια” και πρωταγωνίστρια του αγώνα εναντίον των μεταλλαγμένων στη χώρα της, στη συνέντευξη που ακολουθεί, όταν τη ρωτάμε για τα μεταλλαγμένα γενικά και για την πρόσφατη συμφωνία Bayer-Monsanto ειδικά. Τονίζει ότι βρισκόμαστε σήμερα σε ένα κρίσιμο σημείο όπου επιχειρείται η άλωση της ευρωπαϊκής γεωργίας από τις ΗΠΑ, τις πολυεθνικές της βιοτεχνολογίας και της χημικής-φαρμακευτικής βιομηχανίας, με μεγάλες και πολύ επικίνδυνες διεθνείς επιπτώσεις.
Η συμφωνία μεταξύ του γίγαντα της γερμανικής χημικής-φαρμακευτικής βιομηχανίας (και κύριου παραγωγού των γερμανικών χημικών πολέμων κατά τη διάρκεια των παγκοσμίων πολέμων) από τη μια και του αμερικανικού μονοπωλίου γενετικής μηχανικής (που επίσης συνδέεται με το αμερικανικό στρατιωτικο-βιομηχανικό σύμπλεγμα) εντάσσεται, κατά την Κυρία Σαρόικινα, στην αντεπίθεση των πολυεθνικών απέναντι σε μια εχθρική προς τη δράση τους κοινή γνώμη, αλλά και στην προσπάθεια να “κλείσει” η περιβόητη συμφωνία TTIP, που “ολοκληρώνει” την “αγορά” Ευρώπης και Βόρειας Αμερικής, προσφέροντας άνευ προηγουμένου εξουσίες στις εταιρείες έναντι των κρατών.


Ερωτ. Η χώρα σας εισήγαγε πρόσφατα μια πολύ αυστηρή νομοθεσία για τα μεταλλαγμένα. Γιατί;
Απάντ. Πράγματι. Τον Ιούλιο του 2016, ο Πρόεδρος της Ρωσικής Ομοσπονδίας Βλαντιμίρ Πούτιν υπέγραψε τον νόμο που απαγορεύει την καλλιέργεια ή εκτροφή γενετικά τροποποιημένων φυτών και ζώων αντίστοιχα (GMO), εκτός των περιπτώσεων που θα χρησιμοποιηθούν για δοκιμές και επιστημονική έρευνα. Με τον νόμο αυτό, η Ρωσία γίνεται η μεγαλύτερη στον κόσμο ελεύθερη περιοχή από μεταλλαγμένα και μια μεγάλη πλατφόρμα για την ανάπτυξη της οργανικής γεωργίας.
Αυτή η απόφαση της ρωσικής κυβέρνησης επηρεάστηκε επίσης από περιβαλλοντικές οργανώσεις, τους αγρότες και άλλους αντιπροσώπους της ρωσικής κοινωνίας, που ανησυχούν από την έλλειψη αξιόπιστων επιστημονικών μελετών για τους μακροχρόνιους (και πρέπει να το τονίσουμε αυτό, τους μακροχρόνιους) κινδύνους της μεταλλαγμένης τροφής για την ανθρώπινη υγεία και το περιβάλλον. Προφανώς, το Κρεμλίνο πήρε επίσης υπόψιν του και τα συμφέροντα της ρωσικής διατροφικής βιομηχανίας, καθώς η παγκόσμια αγορά γενετικά τροποποιημένων τείνει να μονοπωληθεί από πολυεθνικές, κυρίως αμερικανικές, γερμανικές και ελβετικές εταιρείες.
Πολλές χώρες της Ευρωπαϊκής ‘Ενωσης, σε αντίθεση με τη Βόρεια Αμερική, έχουν ήδη εφαρμόσει περιορισμούς στις GMO, ανάλογους με αυτούς που εφαρμόζονται τώρα στη Ρωσική Ομοσπονδία. Μόνο πέντε χώρες της ΕΕ (Ισπανία, Πορτογαλία, Τσεχία, Σλοβακία και Ρουμανία) καλλιεργούν μεταλλαγμένα, αλλά κι αυτές άρχισαν να μειώνουν σταδιακά τις περιοχές καλλιέργειας μεταλλαγμένων.

Ερ. Γιατί τόσο εχθρική προς τα μεταλλαγμένα;
Απ. Η άποψή μου είναι ότι η χρήση των γενετικά τροποποιημένων οργανισμών πρέπει να ρυθμισθεί επί τη βάσει της αρχής της πρόληψης. Κανείς μέχρι τώρα δεν έχει αποδείξει ότι η χρήση μεταλλαγμένων είναι ασφαλής για την υγεία των ζώντων οργανισμών και για το περιβάλλον.
‘Ενας αριθμός ανεξαρτήτων μελετών (Pusztai, Seralini, Carmen, NAGS και άλλες) καταδεικνύουν σοβαρούς κινδύνους για τα θηλαστικά, όπως καρκίνους, προβλήματα γονιμότητας, εκφυλισμό εσωτερικών οργάνων, καταστολή του ανοσοποιητικού κλπ. Οι παραγωγοί όμως των μεταλλαγμένων δεν βιάζονται να εξετάσουν σε βάθος αυτές τις μελέτες, ούτε να επαναλάβουν τα πειράματα που τους δυσαρεστούν. Αντιθέτως, επιτίθενται στους ανεξάρτητους ερευνητές και προσπαθούν να τους καταστήσουν αναξιόπιστους, όπως π.χ. τον Καθηγητή Seralini από τη Γαλλία.
Υπάρχει όμως και μια άλλη διάσταση σε αυτή την υπόθεση. Οι ΗΠΑ, δια των εταιρειών βιοτεχνολογίας τους, προσπάθησαν να κατακτήσουν τη γεωργία της ΕΕ και να την κάνουν τμήμα της παγκόσμιας αγοράς μεταλλαγμένων. Αυτή η αγροτική “συμμαχία του κακού” περιλαμβάνεται στον “Διατλαντικό συνεταιρισμό εμπορίου και επενδύσεων” (ΤΤΙΡ) και μερικά ΜΜΕ την ονόμασαν ήδη το “οικονομικό ΝΑΤΟ”. Aξίζει να σημειωθεί ότι το ζήτημα των μεταλλαγμένων μοιάζει να αποτελεί ένα από τα βασικά θέματα που προκαλούν διαφωνίες στη διαπραγμάτευση για την TTIP.

Ερ. Πως θα επηρεάσει την όλη κατάσταση η πρόσφατη απόφαση εξαγοράς της Monsanto από τη Bayer;
Απ. Πράγματι, ανακοινώθηκε τον Σεπτέμβριο ότι ο γερμανικός γίγας της χημικής και φαρμακευτικής βιομηχανίας, η Bayer, συμφώνησε να αγοράσει την αμερικανική εταιρεία σπόρων και φυτοφαρμάκων Monsanto έναντι 66 δις δολλαρίων. Αν οριστικοποιηθεί αυτή η συμφωνία, που αναμένεται να υπογραφεί στα τέλη του 2017 και αν την εγκρίνουν οι ρυθμιστικές αρχές στις ΗΠΑ και την ΕΕ, θα δημιουργήσει ένα “διατλαντικό τέρας”, που παρόμοιό του ο κόσμος δεν έχει δει ως τα τώρα. Η νέα εταιρεία θα υπαγορεύσει σε μεγάλη έκταση σε ολόκληρο τον κόσμο τι να φάει, τι φάρμακα να παίρνει και πως να καλλιεργεί.
Εσείς θα εμπιστευόσαστε μια ιδιωτική πολυεθνική εταιρεία, με μονοπωλιακή μάλιστα θέση στην διεθνή αγορά, να αναλάβει τον ρόλο του Θεού. Γιατί αυτό σημαίνει ο έλεγχος της τροφής, των φαρμάκων και, αύριο, του ανθρώπινου γονιδιώματος.
Το παρελθόν αυτών των εταιρειών είναι εξόχως κατατοπιστικό. Η Bayer ιδρύθηκε το 1863. ‘Εγινε κυρίως γνωστή για την παρασκευή ηρωίνης ως αντιβηχικού και ασπιρίνης. Σήμερα, η εταιρεία παράγει ένα ευρύ φάσμα αγροχημικών, φαρμακευτικών και ιατρικών προϊόντων και ένα από τα τμήματά της κάνει μελέτες στον τομέα της γενετικής μηχανικής (Bayer CropScience).
Aυτό όμως που δεν είναι πολύ γνωστό είναι η διασύνδεση της εταιρείας αυτής με τη “βιομηχανία θανάτου”. Η Bayer παρήγαγε χημικά όπλα για τη γερμανική κυβέρνηση στη διάρκεια του Α’ και Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, αλλά και διατήρησε πάντα μια “ειδική σχέση” με τις ΗΠΑ. Κατά τον διακεκριμένο ιστορικό και καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Stanford, τον Anthony Sutton το καρτέλ I.G. Farben (Interessen-Gemeinschaft Farbenidustrie AG) δημιουργήθηκε το 1925 από τον Herman Shmitz, από έξη ήδη γιγαντιαίες γερμανικές χημικές βιομηχανίες, περιλαμβανομένης της Bayer, με την οικονομική συνδρομή της Wall Street. “Είκοσι χρόνια αργότερα, ο ίδιος αυτός Herman Shmitz δικάστηκε στη Νυρεμβέργη για τα εγκλήματα πολέμου τoυ καρτέλ I.G…. αλλά oι αμερικανικές θυγατρικές του I.G. Farben και οι Αμερικανοί διευθυντές του ίδιου του I.G. ξεχάστηκαν ήσυχα, η αλήθεια θάφτηκε στα αρχεία… Χωρίς τα κεφάλαια που παρείχε η Wall Street, δεν θα υπήρχε οπωσδήποτε Ι.G. Farben, και πιθανότατα ούτε Χίτλερ και 2ος Παγκόσμιος Πόλεμος. Αυτά τα έγραψε στο βιβλίο του “H Γουώλ Στρητ και η άνοδος του Χίτλερ”.
Μετά τον πόλεμο, το επιστημονικό δυναμικό της Bayer το αναζήτησαν όχι πλέον οι Ναζί, αλλά οι στρατηγοί του ΝΑΤΟ. Η εταιρεία πάντα διατήρησε τη σχέση της με το δυτικό στρατιωτικο-βιομηχανικό σύμπλεγμα.
Η άλλη εταιρεία, η Monsanto, είναι σήμερα κυρίως γνωστή για τα επιτεύγματά της στον τομέα της γενετικής τροποποίησης των σπόρων και της παραγωγής λιπασμάτων για τα μεταλλαγμένα. ‘Οπως όμως και η Bayer, έτσι και η Μonsanto λίγο μετά τη δημιουργία της, το 1901, ενεπλάκη σε βάθος σε καθαρά στρατιωτικά σχέδια. Στο εργαστήριό της στο Ντέιτον του Οχάιο αναπτύχθηκε, στα πλαίσια του σχεδίου Μανχάταν, η πρώτη πηγή δέσμης νετρονίων βασισμένη στο πολώνιο, που χρησιμοποιήθηκε στις ατομικές βόμβες που ρίχτηκαν στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι.
Κατά τη διάρκεια του πολέμου στο Βιετνάμ, η εταιρεία Monsanto ήταν ο κύριος παραγωγός του Agent Orange για τον αμερικανικό στρατό, που το χρησιμοποίησε ως χημικό όπλο. Τρία εκατομμύρια άνθρωποι επλήγησαν και 500.000 πέθαναν από αυτό.
Με δυο λόγια, η Bayer και η Monsanto είναι μάλλον πολύ ασυνήθιστες εταιρείες. Δεν είναι μόνο οι μεγαλύτερες χημικές και βιοτεχνολογικές βιομηχανίες του Παληού και του Νέου Κόσμου, αντιπροσωπεύουν επίσης από ορισμένες απόψεις το στρατιωτικο-βιομηχανικό τους σύμπλεγμα. Είναι για αυτό το λόγο που η συμφωνία τους πρέπει να μελετηθεί όχι μόνο από οικονομική άποψη, αλλά επίσης και ως γεωπολιτικό θέμα που αντανακλά τον παρόντα συσχετισμό ισχύος ΗΠΑ και ΕΕ.
Για να σας δώσω ένα παράδειγμα, η Bayer είναι ο ηγέτης στην ανάπτυξη εμβολίων. Τα εμβόλια όμως δεν είναι παρά η άλλη όψη των προγραμμάτων βιολογικού πολέμου. Η δημιουργία εμβολίων εναντίον σπανίων ιών προϋποθέτει τους ίδιους τους ιούς, που είναι ακριβώς η βάση των βιολογικών όπλων. Από την άλλη έχετε τη Monsanto και τις τεχνολογίες της γενετικής μηχανικής. ‘Οπως είπε πρόσφατα ο Καθηγητής Francis A. Boyle, συγγραφέας του βιβλίου “Biowarfare and Terrorism” (Βιολογικός Πόλεμος και Τρομοκρατία), η Monsanto συνδέεται στενά με το πρόγραμμα βιολογικού πολέμου των ΗΠΑ. Τι σημαίνουν όλα αυτά; Για παράδειγμα ότι μπορείτε, υποβάλλοντας έναν αρχικό ιό σε γενετική τροποποίηση, να κατασκευάσετε ένα υπερόπλο – δηλαδή έναν “πολεμιστή” απέναντι στον οποίο η φύση δεν διαθέτει ανοσία και μόνο εσείς έχετε το εμβόλιο να τον αντιμετωπίσετε.
Περαιτέρω, οι θεαματικές ανακαλύψεις στους τομείς της έρευνας του ανθρώπινου γονιδιώματος και της βιοπληροφορικής καθιστούν ρεαλιστική την ανάπτυξη βιολογικών όπλων που να πλήττουν μόνο συγκεκριμένους φορείς γενετικών πληροφοριών.
Θα εμπιστευθούμε όλες αυτές τις δυνατότητες σε ένα παγκόσμιο ιδιωτικό μονοπώλιο;

Ερ. Αν μου επιτρέπετε ας ξαναγυρίσουμε λίγο στη συμφωνία. Γιατί τώρα;
Απ. Στο μυαλό μου, η συμφωνία δεν είναι τόσο μια εξαγορά, όσο μια συγχώνευση που δημιουργεί μια νέα πολυεθενική δομή. Αν ήταν όντως εξαγορά, θα αύξαινε την επιρροή της ΕΕ στη σχέση Ουάσιγκτων-Βρυξελλών, η πραγματικότητα όμως είναι τελείως διαφορετική. Κι ακόμα παραπέρα, λαμβάνοντας υπόψιν τη σημασία του παράγοντα των μεταλλαγμένων στην εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ, είναι δύσκολο να φαντασθούμε ότι ο Λευκός Οίκος θα άφηνε να πραγματοποιηθεί μια τέτοια, μείζων εκροή περιουσιακών στοιχείων σε οποιονδήποτε, και ιδιαίτερα στους Γερμανούς.
Προφανώς, η συγχώνευση αυτών των δύο γιγάντων αποτελεί τμήμα μιας παρασκηνιακής συμφωνίας ΗΠΑ-ΕΕ στο πλαίσιο της διαπραγμάτευσης για την ΤΤΙΡ. Οι Βρυξέλλες, σε αντάλλαγμα για άλλες υποχωρήσεις σε επίδικα θέματα, κέρδισαν ένα επιπλέον μερίδιο στην παγκόσμια βιοτεχνολογική βιομηχανία. Από την άλλη μεριά, η Monsanto, βαφτίζοντας μια αμερικάνικη σε ευρωπαϊκή εταιρεία, ελπίζει να ανοίξει την αγορά της ΕΕ στην παραγωγή μεταλλαγμένων.
Να σας υπενθυμίσω, σε αυτό το σημείο ότι η πρώτη προσφορά, των 62 δις, που έκανε η Bayer στη Monsanto, τον Μάιο του 2016, απερρίφθη από την τελευταία. Μετά όμως από τις ηχηρές δηλώσεις των ηγετών της Γερμανίας και της Γαλλίας, ότι απέτυχαν οι διαπραγματεύσεις για την TTIP, “ξαφνικά” τα δύο μέρη κατέληξαν σε συμφωνία. Είναι προφανές ότι οι πλευρές είχαν μια “συμφωνία-πακέτο” που συμφωνήθηκε σε διακρατικό επίπεδο. Αν όντως αυτό συνέβη, η πρόοδος στη συμφωνία συγχώνευσης Bayer και Monsanto θα ακολουθηθεί από πρόοδο στις διαπραγματεύσεις για την ΤΤΙΡ.
Για τους Ευρωπαίους πολίτες, η μεγάλη πλειοψηφία των οποίων, όπως και οι Ρώσοι, έχουν πάρει θέση εναντίον της διάδοσης της μεταλλαγμένης γεωργίας, μια τέτοια “συμφωνία-πακέτο” θα συνιστούσε προδοσία των δημοσίων συμφερόντων από τον μηχανισμό της ευρωπαϊκής γραφειοκρατίας.
Η πτώση της Ευρώπης, ενός από τα τελευταία “πράσινα οχυρά” στον κόσμο, υπό την πίεση των αμερικανικών επιχειρήσεων, θα σήμαινε επίσης προβλήματα για τη Ρωσία. Το “ΝΑΤΟ των μεταλλαγμένων” θα πλησίαζε περισσότερο τα σύνορά μας, απειλώντας τη βιολογική, γενετική και διατροφική μας ασφάλεια.
Για να απαντήσουμε, ως Ρωσία, σε αυτή την πρόκληση, θα έπρεπε να υψώσουμε έναν νέο “αγροτικό Τείχος” στην ήπειρο. Δεν είναι καλύτερα αντί γι’ αυτό να φτιάξουμε ένα “πράσινο χώρο” από το Δουβλίνο μέχρι το Βλαδιβοστόκ;
Θέλουμε να πιστεύουμε ότι μια μέρα, κάποιο θαύμα θα αντικαταστήσει τους διεφθαρμένους Ευρωπαίους γραφειοκράτες από εθνικά προσανατολισμένους ηγέτες. Θα είναι τότε δυνατό, αν δεν έχουμε καθυστερήσει πάρα πολύ, να φτιάξουμε έναν “πράσινο άξονα” Παρίσι-Βερολίνο-Μόσχα και, με τις κοινές μας προσπάθειες, να φτιάξουμε μια ηπειρωτική ζώνη ελεύθερη από μεταλλαγμένα. Αυτό θα μας επέτρεπε να προστατεύσουμε τις παραδόσεις της γεωργίας του Παληού Κόσμου, να αναπτύξουμε την οργανική γεωργία και να μεταρρυθμίσουμε την παγκόσμια οικονομία σύμφωνα με τις αρχές της βιώσιμης ανάπτυξης.
Ελπίζω ότι όλοι οι Ευρωπαίοι δεν θα περιμένουν απλώς να συμβούν θαύματα, αλλά θα δράσουν προς την επιθυμητή κατεύθυνση, προτού είναι πολύ αργά.

Τετάρτη 21 Σεπτεμβρίου 2016

Ποινικοποιούν το παράδειγμα της ΒΙΟΜΕ!


 Ποινικοποιούν το παράδειγμα της ΒΙΟΜΕ!

Κώστας Χαριτάκης

Ο αγώνας των εργαζομένων της ΒΙΟΜΕ βρίσκεται πλέον ευθέως στο στόχαστρο των δικαστικών αρχών, μετά από αυτεπάγγελτη(!) προκαταρκτική έρευνα από την εισαγγελία πρωτοδικών Θεσσαλονίκης. Μετά από αναφορά - καταγγελία του συνδίκου της πτώχευσης της ΒΙΟΜΕ ότι δεν του επιτράπηκε η είσοδος στο εργοστάσιο, έχουν κληθεί για κατάθεση όλα τα μέλη του Δ.Σ. του Σωματείου Εργατοϋπαλλήλων της ΒΙΟΜΕ. Πρόκειται για ένα σοβαρό βήμα κλιμάκωσης των πολύχρονων και πολύμορφων προσπαθειών για καταστολή και ακύρωση του αγώνα μας.
Ό,τι δεν κατάφεραν με την οικονομική εξόντωση, με τους πλειστηριασμούς των οικοπέδων, με την ανοιχτή καταστολή των ΜΑΤ που ζήσαμε τον Ιούλη έξω από το υπουργείο Εργασίας, επιχειρούν τώρα να το καταφέρουν δρομολογώντας μια δίωξη που στρέφεται ενάντια στην “καρδιά” του αγώνα μας: την άρνησή μας να εγκαταλείψουμε το εργοστάσιο αποδεχόμενοι τον αργό θάνατο της ανεργίας και της κατάθλιψης, της απόφασής μας να αγωνιστούμε για τις δουλειές μας και την αξιοπρέπειά την δικιά μας και των οικογενειών μας, της απόφασής μας να λειτουργήσουμε το εργοστάσιο με αυτοδιαχείριση και εργατικό – κοινωνικό έλεγχο. Μας κατηγορούν για παράνομη βία επειδή κάθε μέρα είμαστε στο εργοστάσιο, παρόλο που ξέρουν ότι δεν έχουμε απολυθεί και βρισκόμαστε σε επίσχεση από το 2011. Επειδή φυλάσσουμε και συντηρούμε τα μηχανήματα και τα κτήρια που αν δεν ήμασταν εμείς θα ήταν τώρα ερείπια και παλιοσίδερα. Επειδή τολμάμε να παράγουμε χρήσιμα προϊόντα την ώρα που τα αφεντικά «παράγουν» μόνο χρέη και νέα δάνεια. Επειδή σε όλη την χώρα και την Ευρώπη μαθαίνουν και άλλοι εργαζόμενοι ότι εικοσιτρείς εργάτες από την Θεσσαλονίκη τα καταφέρνουν καλύτερα από αφεντικά και διευθυντάδες. Όλα αυτά είναι παράνομη βία;  Αν θέλουν για αυτή την κατάληψη να μας δικάσουν θα μας δικάσουν μαζί με όλους και όλες που αγωνίστηκαν μαζί μας όλα αυτά τα χρόνια. Θα μας δικάσουν για να δικαιώσουν την παρανομία των πρώην αφεντικών μας.
Η “αμερόληπτη” δικαιοσύνη δεν ενοχλήθηκε που πεταχτήκαμε απλήρωτοι στο δρόμο, που τα αφεντικά χρωστάνε εκατομμύρια στο ΙΚΑ και το Δημόσιο, που τις καταδίκες για φυλακή τις εκτίουν από τα πολυτελέστατα σπίτια τους. Δεν ενοχλήθηκαν που η πτωχευτική διαδικασία και οι πλειστηριασμοί δεν αφήνουν περιθώριο για ικανοποίηση των αναγνωρισμένων απαιτήσεών μας για μισθούς και αποζημιώσεις. Όλα αυτά δεν είναι παράνομη βία; Ενοχλήθηκε μόνο από ένα πράγμα: την αμφισβήτηση του “ιερού δικαιώματος” της ατομικής ιδιοκτησίας των μέσων παραγωγής και την έμπρακτη απόδειξη ότι μπορούμε χωρίς αφεντικά. Δεν περιμέναμε φυσικά κάτι καλλίτερο από αυτούς που σπεύδουν να βγάλουν σχεδόν κάθε απεργία “παράνομη και καταχρηστική”, που καταδικάζουν σωματεία και αγωνιστές για τον αγώνα τους ενάντια στις παράνομες απολύσεις (όπως πρόσφατα για τα φροντιστήρια “Μπαχαράκης” και τον “Καφεναί”), που διώκουν ως “τρομοκράτες” τους κατοίκους που αγωνίζονται για την προστασία της ζωής και του περιβάλλοντος (όπως στη Χαλκιδική), που αντιμετωπίζουν ως “έγκλημα” την αλληλέγγυα παροχή στέγης σε μετανάστες (όπως συνέβη με την καταστολή των καταλήψεων στέγης στη Θεσσαλονίκη).
Η δικαίωση του αγώνα μας, ξέρουμε πολύ καλά ότι μόνο από την αγωνιζόμενη και αλληλέγγυα κοινωνία μπορεί να έρθει. Από όλους και όλες που όλα αυτά τα χρόνια βαδίζουμε μαζί στις απεργίες, τα συλλαλητήρια, τις καταλήψεις, ενάντια στις πολιτικές της κοινωνικής ερημοποίησης. Από όλες και όλους που όλα αυτά τα χρόνια οικοδομούμε μαζί σχέσεις και δομές μιας άλλης οικονομίας, συνεργατικής, αυτοδιευθυνόμενης από τους ίδιους τους εργαζόμενους και προσανατολισμένης στην κάλυψη κοινωνικών αναγκών και όχι στο κέρδος των ιδιωτών. Από όλους και όλες που όλα αυτά τα χρόνια, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, έχουμε υφάνει ένα πυκνό και  θερμό δίκτυο αλληλεγγύης ικανό να εξασφαλίζει την επιβίωση πέρα από την αγορά και το κράτος. Μαζί θα αντιμετωπίσουμε και τη νέα πρόκληση, όπως μαζί ματαιώσαμε τους πλειστηριασμούς, μαζί υπερασπιστήκαμε και προστατεύσαμε την αυτοδιαχείριση του εργοστασίου, μαζί εξασφαλίσαμε τη διάθεση των προϊόντων μας.
Και τώρα ο λόγος ανήκει και πάλι, όπως από την πρώτη στιγμή αυτής της πορείας, σε όλους/ες μας. Ας κάνουμε για άλλη μια φορά ξεκάθαρο προς κάθε εξουσία, με όλα τα αγωνιστικά και αλληλέγγυα μέσα που διαθέτουμε, ότι η ΒΙΟΜΕ θα μείνει σε χέρια εργατικά, ότι δεν πρόκειται να εγκαταλείψουμε αυτά που με πολύ κόπο και αγώνα δημιουργήσαμε και μας κράτησαν στη ζωή δημιουργώντας μια νέα ζωή, ότι το δίκαιο της αντίστασης θα βρει τους τρόπους να επιβληθεί τελικά πάνω στη θεσμοθετημένη ανομία και στο δίκαιο της κυριαρχίας.
Άλλωστε έχουμε έναν ολόκληρο κόσμο να υπερασπιστούμε πια! Μικρό και αδύναμο μέχρι τώρα, αλλά με το σπόρο της συλλογικής χειραφέτησης να επωάζεται μέσα του.


Η συνέλευση της Σ.Ε.ΒΙΟΜΕ





 
Στον καπιταλισμό η Δικαιοσύνη, ως δικαστική εξουσία, είναι εργαλείο του κεφαλαίου και το ταξικό καθήκον της είναι να υπηρετεί και να παράγει αδικία σε βάρος της εργαζόμενης κοινωνίας. Εργαλείο του κεφαλαίου είναι, σε συνθήκες καπιταλισμού και η κυβέρνηση και ανάλογα, με την ιδεολογία του κάθε κόμματος με την οποία ξεγελά την κοινωνία και την θέτει στην υπηρεσία του κεφαλαίου, είναι 'δεξιό' ή 'αριστερό' εργαλείο. 
Οι εργαζόμενοι της  ΒΙΟΜΕ επέλεξαν το δικό τους δρόμο, το δρόμο της αμεσοδημοκρατικής  αυτοδιαχείρισης του χρεοκοπημένου εργοστασίου τους και απόδειξαν ότι μπορούν και χωρίς αφεντικά και μάλιστα πολύ καλύτερα. Αυτή η επιτυχία τους ορθώνεται ως απειλή για το κεφάλαιο γιατί αποδείχνει ότι ο καπιταλισμός και βαρβαρότητά του δεν είναι η μοίρα της ανθρωπότητας. Δυστυχώς όμως αυτό δεν το κατανόησε όσο έπρεπε η Ελληνική κοινωνία, ούτε ακόμα και οι άλλοι εργαζόμενοι που αντιμετώπισαν ή αντιμετωπίζουν τα ίδια προβλήματα και αντί να τους μιμηθούν καταριόνται τη μοίρα τους ή τρέχουν πίσω από κομματάρχες να τους λύσουν τα προβλήματα με αντάλλαγμα την ψήφο τους.
Η ιδιαίτερη αξία του εγχειρήματος των εργαζόμενων της ΒΙΟΜΕ κατανοήθηκε μόνο από την ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ως ευκαιρία για εκμετάλλευση απόκτησης αριστερού μακιγιαρίσματος. Μέχρι και ο ίδιος ο Τσίπρας επισκέφτηκε το εργοστάσιο και μίλησε με τους εργαζόμενους δεσμευόμενος ότι μόλις γίνει κυβέρνηση και σκίσει τα μνημόνια και βάλει τις αγορές να χορεύουν πεντοζάλη θα λύσει το πρόβλημά τους.
Αλίμονο σ’ εκείνους που τον πίστεψαν και αλίμονο στις κοινωνίες που περιμένουν τη σωτηρία τους από το υπαλληλικό πολιτικό προσωπικό του κεφαλαίου. 
Αυτό βέβαια αποδείχνει πως ο αγώνας των εργαζόμενων της ΒΙΟΜΕ αποτελεί τη μοναδική εναλλακτική επιλογή ολόκληρης της εργαζόμενης ανθρωπότητας και του καθενός μας ξεχωριστά. Γι’ αυτό ας γίνει και δικός μας με τη συμπαράσταση για τη ματαίωση των σχεδίων στραγγαλισμού της.
Κώστας Λάμπος


Πέμπτη 21 Απριλίου 2016

Η γενοκτονία των Ινδιάνων, ένα ξεχασμένο Ολοκαύτωμα



Ολοκαυτωμα Ινδιάνων

Η Ευρώπη του “πολιτισμού” και της “χριστιανοσύνης”

Ο όρος γενοκτονία, καθιερώθηκε επίσημα μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, για να περιγράψει εγκλήματα που αποβλέπουν στη συστηματική και επιδιωκόμενη εξόντωση ολόκληρης φυλής ή τμήματος αυτής σε ορισμένο γεωγραφικό τόπο. Κάτι τέτοιο επιτυγχάνεται είτε με διαδοχικούς ομαδικούς φόνους, είτε μέσω άλλων μεθόδων που συμβάλουν στην μαζική εξόντωση ατόμων που ανήκουν σε συγκεκριμένη φυλή. Μια από τις πιο χαρακτηριστικές γενοκτονίες που συναντά κανείς στην ανθρώπινη ιστορία είναι το Ολοκαύτωμα των Εβραίων από τους Γερμανούς Ναζί, το Holodomor της Ουκρανίας, τις θηριωδίες των αποικιοκρατικών καθεστώτων  στην Ασία και την Αφρική, καθώς και η εξόντωση εκατοντάδων χιλιάδων Αρμενίων από τον Οθωμανικό στρατό.
Η μεγαλύτερη όμως γενοκτονία που συνέβη ποτέ στην πλανήτη, αλλά και ταυτόχρονα η λιγότερο συζητημένη, είναι αυτή των Ιθαγενών Ινδιάνων της Αμερικανικής Ηπείρου. Συνολικά από τα πρώτα χρόνια της «ανακάλυψης» της Αμερικής, μέχρι και το τέλος του 19ου αιώνα, πάνω από 80.000.000 Ιθαγενείς εξοντώθηκαν. Συγκεκριμένα, ο αριθμός των Ιθαγενών στην Βόρεια Αμερική το 1919 έφτανε τους 400.000, μόλις… 18 με 19 εκατομμύρια λιγότεροι σε σύγκριση με το 1492, όπως αναφέρει το Ethical Canons and Scientific Inquiry (Genocide of Native Americans). Ο David Stannard στο βιβλίο του, American Holocaust, (1992, σ. 74-75, s.151), κάνει λόγο για 100 εκατομμύρια ανθρώπους που εξοντώθηκαν συνολικά, μεταξύ αυτών γύρω στα 18 εκατομμύρια σε περιοχές του Βόρειου Μεξικού, ενώ οι θάνατοι που συνδέονται με το εμπόριο δουλείας Ιθαγενών υπολογίζονται στα 28 εκατομμύρια. Όπως όλα δείχνουν, οι ιθαγενείς πλήρωσαν πολύ ακριβά τα προνόμια που είχαν να κατοικούν σε πλούσια εδάφη.

Στο παρακάτω βίντεο, 


ο φωτογράφος Άαρον Χιούι, εστιάζει την προσοχή του σε μια από τις φυλές τών ιθαγενών τής Βορείου Αμερικής που ονομάζεται Λακότα. Στην ομιλία που έδωσε το 2010, αναφέρει πως η φυλή αυτή συρρικνώθηκε και ουσιαστικά φυλακίστηκε σε καταυλισμούς/στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Στην συνέχεια παραθέτουμε άρθρο του Στέλιου Ελληνιάδη, όπως δημοσιεύτηκε στο ιστολόγιο «Δρόμος της Αριστεράς»,αναφορικά με τα εγκλήματα που διεπράχθησαν εναντίων των Ιθαγενών, από τους Χριστιανούς Ευρωπαίους κατακτητές. Πρόκειται για αποσπάσματα από το βιβλίο «Η καταστροφή των Ινδιάνων, του Βαρθολομαίου ντε Λας Κάζας», (εκδόσεις Στοχαστής), και οι περισσότερες πληροφορίες είναι από το βιβλίο του Εντουάρντο Γκαλεάνο, «Οι ανοιχτές φλέβες της Λατινικής Αμερικής», (εκδόσεις Κουκκίδα):


 *

Η ανακάλυψη των στρωμάτων χρυσού και αργύρου στην Αμερική, η σταυροφορία εξόντωσης, υποδούλωσης και ενταφιασμού μέσα στα ορυχεία του ντόπιου πληθυσμού, η απαρχή της κατάκτησης και η λεηλασία των ανατολικών Ινδιών, η μεταμόρφωση της αφρικανικής ηπείρου σε πεδίο κυνηγιού σκλάβων, είναι κι αυτά γεγονότα που αναγγέλλουν την καπιταλιστική παραγωγή. 
(Καρλ Μαρξ), στο «Κεφάλαιο».
 
Μεγαλώσαμε διαβάζοντας βιβλία, μεγάλου σχήματος με χρωματιστά σκληρά εξώφυλλα, για τους θρυλικούς κονκισταδόρες, που διέδιδαν το δυτικό πολιτισμό στους αγρίους, με χίλιους κινδύνους, αλλά πάντα με τη βοήθεια του Θεού. Από μικρή ηλικία αφομοιώναμε την ιστορία εντελώς στρεβλά. Πολλοί συμπολίτες μας δεν ξέφυγαν απ’ αυτή την πλάνη ποτέ. Η καθολική (από χριστιανούς) εξαφάνιση πολιτισμών χιλιετιών και ολόκληρου του πληθυσμού της Κεντρικής και Νότιας Αμερικής μέσα σε μερικές δεκαετίες, από τους Ευρωπαίους «ευγενείς», δεν διδάσκεται στο σχολείο, σαν να μην έχει συμβεί.
Αργότερα, οι έποικοι και οι απόγονοί τους έκαναν τα ίδια στη Βόρεια Αμερική. Σχεδόν το σύνολο των λαών μιας ολόκληρης ηπείρου ξεκληρίστηκε και ο φυσικός πλούτος λεηλατήθηκε. Κι εμείς διασκεδάζαμε στα θερινά σινεμά με τους καλούς καουμπόιδες που σκότωναν τους κακούς Ινδιάνους. Έτσι, χτίστηκε η ιδεολογία του Δυτικού πολίτη που απολαμβάνει τα αγαθά της ευημερίας, χωρίς να θέλει να ξέρει τη σκληρή αλήθεια που διαστρεβλώνεται ή κρύβεται επιμελώς από πίσω.
Η λεηλασία της Λατινικής Αμερικής, η γενοκτονία των Ινδιάνων και η ευημερία της Δύσης.

Ίσως καμία άλλη επίσημη αναφορά στην ιστορία της ανθρωπότητας δεν εμπεριέχει τόσο παρατεταμένη, εκτεταμένη και σκληρή απανθρωπιά, όσο η αναφορά που υποβάλλει ο Βαρθολομαίος ντε Λας Κάζας στον «Υψηλότατο και Παντοδύναμο
Κύριο» πρίγκιπα δον Φίλιππο της Ισπανίας, για να καταγγείλει τα εγκλήματα των Ισπανών χριστιανών στις (νομιζόμενες) ανατολικές Ινδίες, δηλαδή στην Αμερική. Ο Λας Κάζας είναι δομινικανός ιερέας και ανήκει στην πανίσχυρη καθολική εκκλησία της Ισπανίας η οποία συνδράμει στην κατάληψη και εκμετάλλευση των νέων εδαφών. Είναι η εποχή που η Ιερά Εξέταση βρίσκεται στο απόγειο της ισχύος της, εξοντώνοντας με τα πιο βάναυσα μέσα τους «εχθρούς» της.
Οι απεσταλμένοι τής Εκκλησίας στην Αμερική συνεργούν στα εγκλήματα που πραγματοποιούν οι «κονκισταδόρες» στο όνομα του Θεού.
Οι περιγραφές τού Λας Κάζας δεν θα μπορούσαν να είναι ούτε κατ’ ελάχιστον ψευδείς ή υπερβολικές, γιατί απευθύνονται στην αρχή η οποία έχει απεριόριστο δικαίωμα ζωής και θανάτου πάνω στους υπηκόους της και τους υποτελείς λαούς. Γι’ αυτό το λόγο είναι συγκλονιστικές, σε σημείο που δυσκολεύεσαι, μισή χιλιετία αργότερα, να τις διαβάσεις χωρίς να υποστείς ένα ισχυρό σοκ.
Για το χρυσάφι και το ασήμι που τόσο χρειάζονται οι αυλές των «ευγενών» για τον πλούτο και τη χλιδή τους, αλλά και για τη διεξαγωγή συνεχών πολέμων εναντίον άλλων ηγεμόνων, οι πολιτισμένοι λαοί της Δύσης επιδίδονται σε μία απόλυτη γενοκτονία η οποία, στην κυριολεξία, εξαφανίζει την ίδια τη ζωή σε πολύ μεγάλες περιοχές οι οποίες μέχρι τότε είχαν πολυπληθείς και ακμάζουσες κοινωνίες.
Ο Λας Κάζας κάνει ξεχωριστές αναφορές, ανά τόπο, με ονομασίες, γεγονότα και αριθμούς. Και όχι μόνο αποκαλύπτει τα φρικιαστικά εγκλήματα, αλλά δείχνει και ποιος ήταν ο πραγματικά πολιτισμένος.
Ο θεωρητικός Χουάν Γκινές ντε Σεπούλβεδα υποστήριζε ότι άξιζε στους Ινδιάνους αυτή η μεταχείριση, γιατί οι αμαρτίες και οι δοξασίες τους πρόσβαλαν τον Θεό. Ο Μπουφόν τους θεωρούσε ψυχρά και ασθενικά ζωά, χωρίς κανένα σημάδι ψυχής. Και ο ιερέας Γκρεγκόριο Γκαρθία αποφαινόταν ότι είναι Εβραίοι, αφού δεν πιστεύουν στα θαύματα του Χριστού. Αλλά και πολλοί άλλοι Ευρωπαίοι διανοούμενοι, φιλόσοφοι και επιστήμονες, θεωρητικοποίησαν την κατωτερότητα των Ινδιάνων που δικαιολογούσε την ευρωπαϊκή αγριότητα σε βάρος τους. Και πολλοί, μέχρι σήμερα, συνδράμουν στην παραπληροφόρηση, προβάλλοντας ως το πιο χαρακτηριστικό γνώρισμα της εποχής τα θαυμαστά έργα του Ελ Γκρέκο και άλλων σπουδαίων καλλιτεχνών, αποσιωπώντας ή υποβαθμίζοντας την κύρια πλευρά, δηλαδή τη βαρβαρότητα του αποικισμού, με την οποία η Δύση εξασφάλισε την ανάπτυξη και την ευημερία της.
Όλοι εναντίον των ανυπεράσπιστων Ινδιάνων, πλην του Λας Κάζας, ο οποίος επιδίδεται σε ένα μάταιο αγώνα να πείσει την αυτοκρατορική εξουσία να βάλει ένα τέλος στη γενοκτονία των ιθαγενών, την οποία παρακολουθεί και καταγράφει λεπτομερώς στην αναφορά του από τη μία ώς την άλλη άκρη της υποηπείρου.
Στην κυριολεξία: Εξολόθρευσαν τους πάντες.
 
 Οι Ινδίες ανακαλύφτηκαν το έτος 1492. Τον επόμενο χρόνο κατοικήθηκαν από χριστιανούς Ισπανούς… Όλα τα μέρη που ανακαλύφθηκαν μέχρι το 1541 είναι τόσο πυκνοκατοικημένα, σαν κυψέλη. Θα έλεγες ότι ο Θεός τοποθέτησε εκεί τη μεγαλύτερη ποσότητα από όλο το ανθρώπινο γένος. Γενικά, όλους αυτούς τους απειράριθμους λαούς, ο Θεός τούς έχει πλάσει εξαιρετικά απλούς, χωρίς κακίες και δολιότητες, είναι πολύ υπάκουοι και πιστοί στους φυσικούς τους αφέντες και στους χριστιανούς που υπηρετούν. Είναι οι πιο ταπεινοί, οι πιο υπομονετικοί, οι πιο ειρηνόφιλοι και ήσυχοι άνθρωποι μέσα σ’ όλο τον κόσμο. Αθόρυβοι, χωρίς μνησικακία, ούτε βιαιότητες, ούτε μαλώματα, χωρίς εμπάθεια, χωρίς μίσος, χωρίς την επιθυμία της εκδίκησης. Κατέχουν ελάχιστα και δεν θέλουν να κατέχουν πρόσκαιρα αγαθά. Δεν είναι υπερήφανοι, ούτε φιλόδοξοι, ούτε πλεονέχτες… Η κρίση τους είναι καθαρή, γερή και ζωηρή… Και ακριβώς σ’ αυτά τα πρόβατα, που είναι προικισμένα από τον πλάστη τους με τόσα προσόντα, μόλις τα γνώρισαν οι Ισπανοί, σαν λύκοι όρμησαν, τίγρεις, άγρια λιοντάρια πεινασμένα. Είναι πια σαράντα χρόνια και τώρα ακόμα, δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να τους σκοτώνουν, να τους ταλαιπωρούν, να τους καταθλίβουν, να τους βασανίζουν και να τους αφανίζουν με σκληρότητες πρωτοφανείς, καινούργιες, ποικίλες, πρωτοθώρητες που κανείς δεν τις έχει δει, ούτε διαβάσει, ούτε ακούσει. Θα αφηγηθώ μερικές. Έτσι, από τα τρία εκατομμύρια ιθαγενείς που είχαμε δει στο νησί Ισπανιόλα (Αϊτή), σήμερα, δεν έχουν μείνει ούτε διακόσιοι. Το νησί Κούβα σήμερα είναι περίπου έρημο. Το νησί Σαν Χουάν και το νησί Τζαμάικα, που είναι μεγάλα νησιά, πολύ ευτυχισμένα και πολύ όμορφα, είναι και τα δυο κατεστραμμένα. Σε ένα σύμπλεγμα εξήντα νησιών (στην Καραϊβική), όπου υπήρχαν περισσότερες από πεντακόσιες χιλιάδες ψυχές, σήμερα, δεν υπάρχει ψυχή… Πάνω στη Μεγάλη Στεριά… σ’ αυτά τα σαράντα χρόνια, περισσότερα από δώδεκα εκατομμύρια ψυχές, άντρες, γυναίκες και παιδιά, πέθαναν άδικα από την τυραννία και τις μοχθηρές πράξεις των χριστιανών. Ο αριθμός είναι εξακριβωμένος και αληθινός… Αν οι χριστιανοί σκότωσαν και αφάνισαν τόσες και τόσες ψυχές και τέτοιας ποιότητας, αυτό έγινε μόνο και μόνο για το χρυσάφι…
Μ’ αυτές τις αλλεπάλληλες αποστολές, από τέσσερις χιλιάδες Ινδιάνους απέμειναν ζωντανοί έξι. Τους άφηναν οι Ισπανοί να πεθαίνουν στο δρόμο. Όταν μερικοί, κουρασμένοι και πληγωμένοι από το βαρύ φορτίο, έπεφταν άρρωστοι από την πείνα, τους έκοβαν το λαιμό για να μην αργοπορούν με το να τους βγάζουν τις αλυσίδες.
Στη Χολούλα (Μεξικό), με τριάντα χιλιάδες κατοίκους, ο αρχηγός διέταξε να κάψουν ζωντανούς όλους τους άρχοντες που ήταν δεμένοι -πάνω από εκατό- σε πασάλους που είχαν στήσει στη γη.
Με Ινδιάνους τάιζαν τα σκυλιά τους!

Η αναφορά του Λας Κάζας καλύπτει όλη τη σημερινή ισπανόφωνη (!) Αμερική. Οι περιγραφές του ανά περιοχή, σε Γουατεμάλα, Περού, Νικαράγουα, Βενεζουέλα κ.λπ. είναι κάτι παραπάνω από ανατριχιαστικές. Με τους Ινδιάνους, οι Ευρωπαίοι τάιζαν τα σκυλιά τους! Και στους Ινδιάνους μετέδωσαν την ευλογιά, την ιλαρά και τα αφροδίσια νοσήματα που τους αποδεκάτισαν, αφού το ανοσοποιητικό τους σύστημα δεν είχε άμυνες για να αντιμετωπίσει τα άγνωστα αυτά μικρόβια των Ευρωπαίων.
Κατά τους σύγχρονους μελετητές Ντ. Ριμπέιρο, Φ. Ντόμπινς, Π. Τόμσον κ.ά., Αζτέκοι, Ίνκας και Μάγια υπολογίζονται συνολικά ανάμεσα σε εβδομήντα και ενενήντα εκατομμύρια άτομα, όταν έκαναν την εμφάνισή τους οι κονκισταδόρες. Ενάμισι αιώνα αργότερα, δεν απέμεναν απ’ αυτούς παρά μόνο τριάμισι εκατομμύρια! Σύμφωνα με τον Τζ. Κόντερ, μόνο στα ορυχεία του Ποτοζί, απ’ όπου εξόρυξαν οι Ισπανοί 45 χιλιάδες τόνους καθαρού ασημιού, πέθαναν οχτώ εκατομμύρια Ινδιάνοι! Σχεδόν τέσσερις αιώνες κράτησε αυτό το μαρτύριο! Επειδή, δε, οι Ινδιάνοι εξολοθρεύτηκαν μέσα σε λίγες δεκαετίες, αντικαταστάθηκαν με εκατομμύρια σκλάβους που μετέφεραν οι Ευρωπαίοι στην Αμερική από την Αφρική. Πάνω από εκατό εκατομμύρια Ινδιάνοι της Αμερικής και Αφρικανοί εξοντώθηκαν σαν αναλώσιμα ζώα για να πλουτίσουν οι Ευρωπαίοι και να αναπτύξουν τις βιομηχανίες και τον καπιταλισμό.

Αποικιοκρατία σημαίνει αιώνια καθυστέρηση

Όπως επισημαίνει ο Εδουάρδος Γκαλεάνο, με το χρυσάφι και το ασήμι, αργότερα και τη ζάχαρη, τα οποία διοχετεύονταν στις ευρωπαϊκές μητροπόλεις, δημιουργήθηκε μεγάλη συσσώρευση αγαθών και κεφαλαίων, αναπτύχθηκε το εμπόριο και εδραιώθηκε η κυριαρχία των Δυτικών σε όλη τη γη. Ταυτόχρονα, οι μητροπόλεις αποκόμιζαν μεγάλα κέρδη από το εμπόριο των σκλάβων και από την καταναγκαστική χωρίς πληρωμή εργασία των δούλων στα ορυχεία και τις φυτείες. Η λεηλασία του φυσικού πλούτου και η απεριόριστη εκμετάλλευση της ανθρώπινης εργασίας δημιούργησαν τις υλικές προϋποθέσεις για το καπιταλιστικό «θαύμα».
Ο Ερνέστος Μαντέλ υπολόγισε ότι η αξία του πλούτου που συσσωρεύτηκε από τη λεηλασία, ξεπερνούσε το σύνολο του κεφαλαίου που επενδύθηκε σε όλες τις ευρωπαϊκές βιομηχανίες στα χρόνια της βιομηχανικής επανάστασης.
Σήμερα, είναι κοινός τόπος ότι οι Ευρωπαίοι (γιατί μετά τους Ισπανούς, ακολούθησαν Πορτογάλοι, Γάλλοι, Βρετανοί, Ολλανδοί και λοιποί εκπολιτιστές), λεηλατώντας το φυσικό πλούτο, καταστρέφοντας τους εντόπιους πολιτισμούς, εξολοθρεύοντας καθ’ ολοκληρίαν τους ιθαγενείς πληθυσμούς και εξαφανίζοντας όλη την αφρόκρεμα των αρχόντων ηγετών και των προικισμένων διανοητών μιας ολόκληρης ηπείρου που περιλάμβανε αρχιτέκτονες, μηχανικούς, αστρονόμους, ζωγράφους, θεραπευτές κ.λπ., επί τετρακόσια χρόνια, υπονόμευσαν το μέλλον των πληθυσμών που επέζησαν και των απογόνων τους, καταδικάζοντάς τους σε μια απροσδιορίστου χρόνου στέρηση και καθυστέρηση, που είναι αισθητή μέχρι τις μέρες μας. Αφού οι λευκοί Αμερικανοί συνεχίζουν την ίδια πολιτική οικειοποίησης του φυσικού πλούτου της Κεντρικής και Νότιας Αμερικής και αφανισμού του εκλεκτότερου ανθρώπινου δυναμικού της με δολοφονίες και εξαφανίσεις εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων σε Αργεντινή, Χιλή, Γουατεμάλα, Σαλβαδόρ, Νικαράγουα, Βολιβία κ.λπ.
Το «θαύμα» του καπιταλισμού τρέφεται, ανέκαθεν, από τη βία και τη λεηλασία.


















Δευτέρα 7 Μαρτίου 2016

Εισαγωγή στην καπιταλιστική οικονομία των γαϊδάρων



Η ΚΡΙΣΗ ΤΗΣ ΑΓΟΡΑΣ ΤΩΝ ΓΑΪΔΑΡΩΝ
 



Μια μέρα εμφανίστηκε σε ένα χωριό ένας άνδρας με γραβάτα. Ανέβηκε σε ένα παγκάκι και φώναξε σε όλο τον τοπικό πληθυσμό ότι θα αγόραζε όλα τα γαϊδούρια που θα του πήγαιναν, έναντι 100 ευρώ και μάλιστα μετρητά.
Οι ντόπιοι το βρήκαν λίγο περίεργο, αλλά η τιμή ήταν πολύ καλή και όσοι προχώρησαν στην πώληση γύρισαν σπίτι με το τσαντάκι γεμάτο και το χαμόγελο στα χείλη.
Ο άνδρας με τη γραβάτα επέστρεψε την επόμενη μέρα και πρόσφερε 150 ευρώ για κάθε απούλητο γάιδαρο, κι έτσι οι περισσότεροι κάτοικοι πούλησαν τα ζώα τους. Τις επόμενες ημέρες προσέφερε 300 ευρώ για όσα ελάχιστα ζώα ήταν ακόμα απούλητα με αποτέλεσμα και οι τελευταίοι αμετανόητοι να πουλήσουν τα γαϊδούρια τους.
Μετά συνειδητοποίησε ότι στο χωριό δεν έμεινε πια ούτε ένας γάιδαρος και ανακοίνωσε σε όλους ότι θα επέστρεφε μετά από μια εβδομάδα για να αγοράσει οποιοδήποτε γάιδαρο έβρισκε έναντι 500 ευρώ!! Και αποχώρησε.
Την επόμενη μέρα ανέθεσε στον συνέταιρό του το κοπάδι των γαϊδάρων που είχε αγοράσει και τον έστειλε στο ίδιο χωριό με εντολή να τα πουλήσει όλα στην τιμή των 400 ευρώ το ένα.
Οι κάτοικοι βλέποντας την δυνατότητα να κερδίσουν 100 ευρώ την επόμενη εβδομάδα, αγόρασαν ξανά τα ζώα τους 4 φορές πιο ακριβά από ότι τα είχανε πουλήσει, και για να το κάνουν αυτό, αναγκάστηκαν να ζητήσουν δάνειο από την τοπική τράπεζα.
Όπως φαντάζεστε, μετά την συναλλαγή οι δύο επιχειρηματίες έφυγαν διακοπές σε έναν φορολογικό παράδεισο της Καραϊβικής, ενώ οι κάτοικοι του χωριού βρέθηκαν υπερχρεωμένοι, απογοητευμένοι, και με τα γαϊδούρια στην κατοχή τους που δεν άξιζαν πλέον τίποτα.
Φυσικά οι αγρότες προσπάθησαν να πουλήσουν τα ζώα για να καλύψουν τα χρέη. Μάταια. Η αξία τους είχε πατώσει. Η τράπεζα λοιπόν κατάσχεσε τα γαϊδούρια και εν συνεχεία τα νοίκιασε στους πρώην ιδιοκτήτες τους.
Ο τραπεζίτης όμως πήγε στον δήμαρχο του χωριού και του εξήγησε ότι εάν δεν ανακτούσε τα κεφάλαια που είχε δανείσει θα κατέρρεε και αυτός, και κατά συνέπεια θα ζητούσε αμέσως το κλείσιμο της ανοικτής πίστωσης που είχε με τον δήμο.
Πανικόβλητος ο δήμαρχος και για να αποφύγει την καταστροφή, αντί να δώσει λεφτά στους κατοίκους του χωριού για να καλύψουν τα χρέη τους, έδωσε λεφτά στον τραπεζίτη, ο οποίος παρεμπιπτόντως . ήταν κουμπάρος του δημοτικού συμβούλου.
Δυστυχώς όμως ο τραπεζίτης αφού ανέκτησε το κεφάλαιό του, δεν έσβησε το χρέος των κατοίκων, και ούτε το χρέος του δήμου, ο οποίος φυσικά βρέθηκε ένα βήμα πριν την πτώχευση. Βλέποντας τα χρέη να πολλαπλασιάζονται και στριμωγμένος από τα επιτόκια, ο δήμαρχος ζήτησε βοήθεια από τους γειτονικούς δήμους. Αυτοί όμως του έδωσαν αρνητική απάντηση, γιατί όπως του είπαν είχαν υποστεί την ίδια ζημιά με τους δικούς τους γαιδάρους!!…
Ο τραπεζίτης τότε έδωσε στον δήμαρχο την «ανιδιοτελή» συμβουλή / οδηγία να μειώσει τα έξοδα του δήμου: λιγότερα λεφτά για τα σχολεία, για το νοσοκομείο του χωριού, για την δημοτική αστυνομία, κατάργηση των κοινωνικών προγραμμάτων, της έρευνας, μείωση της χρηματοδότησης για καινούρια έργα υποδομών. Αυξήθηκε η ηλικία συνταξιοδότησης, απολύθηκαν οι περισσότεροι υπάλληλοι του δημαρχείου, έπεσαν οι μισθοί και αυξήθηκαν οι φόροι.
Ήταν έλεγε αναπόφευκτο, αλλά υποσχόταν με αυτές τις διαρθρωτικές αλλαγές «να βάλει τάξη στη λειτουργία του δημοσίου, να βάλει τέλος στις σπατάλες» και να . ηθικοποιήσει το εμπόριο των γαϊδάρων.
Η ιστορία άρχισε να γίνεται ενδιαφέρουσα όταν μαθεύτηκε πως οι δυο επιχειρηματίες και ο τραπεζίτης είναι ξαδέρφια και μένουν μαζί σε ένα νησί κοντά στις Μπαχάμες, το οποίο και αγόρασαν. με τον ιδρώτα τους.
Ονομάζονται οικογένεια Χρηματοπιστωτικών Αγορών, και με μεγάλη γενναιότητα προσφέρθηκαν να χρηματοδοτήσουν την εκλογική εκστρατεία των δημάρχων των χωριών της περιοχής.
Σε κάθε περίπτωση η ιστορία δεν έχει τελειώσει γιατί κανείς δεν γνωρίζει τι έκαναν μετά οι αγρότες. Εσύ τι θα έκανες στην θέση τους? Tι θα κάνεις εσύ?